ภาษาสินธี

ภาษาสินธีเป็นภาษาของกลุ่มชนในเขตสินธ์ในเอเชียใต้ ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของประเทศปากีสถาน เป็นภาษาตระกูลอินโด-ยุโรเปียน แม้ว่าจะเป็นภาษาของชาวอารยัน แต่มีอิทธิพลจากภาษาของดราวิเดียนด้วย ผู้พูดภาษาสินธีพบได้ทั่วโลก เนื่องจากการอพยพออกของประชากรเมื่อปากีสถานแยกตัวออกจากอินเดียเมื่อ พ.ศ. 2490 และสินธ์เป็นของปากีสถาน ภาษานี้เขียนด้วยอักษรอาหรับดัดแปลง ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2491 รัฐบาลอินเดียพยายามให้ชาวสินธ์ในอินเดียเขียนด้วยอักษรเทวนาครีแต่ไม่มีการยอมรับเท่าที่ควรการแพร่กระจายทางภูมิศาสตร์ภาษาสินธีใช้พูดในจังหวัดสินธ์และบาโลชิสถานในปากีสถาน เป็นภาษาหลักในโรงเรียนในจังหวัดสินธิ์ และเป็นภาษาที่สองในการาจีและบาโลชิสถาน ในอินเดียมีผู้พูดภาษานี้ในราชสถาน คุชราต มหาราษฏระประวัติศาสตร์ภาษาที่เป็นที่มาของภาษาสินธีคือภาษาอปภรามศา ปรากฤต ที่เรียกวรจทะ นักเดินทางจากเปอร์เซียและอาหรับได้เข้ามาประกาศศาสนาอิสลามในสินธ์เมื่อราว พ.ศ. 1284 ทำให้ภาษาอาหรับและภาษาเปอร์เซียเข้ามามีบทบาท ภาษาสินธีใช้เขียนวรรณคดีเมื่อราวพุทธศตวรรษที่ 19 – 23 มีทั้งเรื่องของผู้นับถือนิกายซูฟีและบทกวีทางศาสนาอิสลาม ใน พ.ศ. 2411 เจ้าราชรัฐบอมเบย์ได้ออกประกาศให้ใช้อักษรขุทพที ซึ่งเป็นอักษรมาตรฐานในบอมเบย์แทนอักษรอาหรับ ทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นในหมู่มุสลิม