Stare Goa

Stare Goa – obecnie ok. 5 tys. miejscowość, dawniej ponad 200 tys. miasto, w Indiach w stanie Goa, ok. 10 km na wschód od stolicy stanu Panaji. Miejscowość, wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO, słynie z zespołu obiektów sakralnych.Miejscowość założona została w XV wieku na brzegu rzeki Mandowi, w czasie gdy tereny te zdobył Sułtanat Bijapuru. W wyniku walk, dotychczasowy ważny port Govapuri został zniszczony. Ponieważ w tym samym czasie port uległ zamuleniu, nowi władcy postanowili przenieść miasto i wybudować nowy port ok. 7 km na północ od dotychczasowego. Miasto, noszące wówczas nazwę Ela, w 1489 roku stało się drugą stolicą sułtanatu.W 1510 roku Portugalczycy pod dowództwem Afonso de Albuquerque zdobyli miasto, czyniąc je, pod nazwą Goa, stolicą nowej kolonii Estado da Índia i siedzibą wicekróla. Stało się ono szybko jednym z głównych miast Indii, licząc przed epidemią z 1543 roku ok. 200 000 mieszkańców. Epidemie malarii i cholery w XVII wieku doprowadziły do znacznego wyludnienia miasta, tak że w 1775 liczyło tylko 1500 mieszkańców. W 1759 roku przeniesiono siedzibę wicekróla do leżącego ok. 10 km na zachód Pangim, które stało się de facto stolicą Indii Portugalskich .